Este
período literario aparece fondamente
marcado pola
Guerra Civil e as consecuencias políticas e sociais
que dela se derivaron.
- Grande
represión cultural e lingüística durante a ditadura
franquista en Galiza,
que provoca o exilio de numerosos intelectuais
comprometidos co
nacionalismo, o republicanismo ou
simplemente coa democracia.
- Ante
a práctica imposibilidade
de publicar en galego
até a década dos 50 no noso
país, cobra unha
vital importancia a actividade
cultural do exilio.
- O
exilio galego
conta
cunha
peculiaridade
importante: a existencia
dunha
infraestrutura
asociativa estable en
moitos
países de Latinoamérica creada por intelectuais
que xa
vivían na
emigración
antes da irrupción da Ditadura.
- En
consecuencia, a práctica totalidade
do exilio galego
diríxese
cara a eses países do continente
americano.
- Desenvolvemento
da literatura comprometida, integrada con correntes
máis
amplas
da época: existencialismo, marxismo, pacifismo.
A
partir dos anos 50 e 60 reactívase
a actividade
literaria, social
e política en Galiza.
Prodúcese
un importante movemento
de renovación da expresión formal e da
temática da narrativa.
LIÑAS
TEMÁTICAS DA NARRATIVA (1936-1976)
►
Continuadores
da xeración Nós:
novela de carácter máis
tradicional, seguindo o
modelo de Otero Pedrayo
R. CARVALHO CALERO: A
xente
da barreira
(1950)
►
Realismo popular, etnográfico: narrativa breve, baseada nas lendas
populares
ÁNXEL FOLE:
Á
lus
do candil(1952)
► Realismo
social: intención de denuncia, crítica e análise da sociedade
A ESMORGA_COLOQUIO
X. NEIRA VILAS: Memorias
dun
neno
labrego
(1962)
► Realismo
fantástico: elementos
populares extraídos da realidade, mesturados con outros de carácter fantástico
ÁLVARO CUNQUEIRO:
Merlín
e familia
(1955)
► Nova
Narrativa Galega: proxecto
rupturista, renovador, tanto a ni- vel
temático como formal, seguindo as
tendencias europeas
X. L. MÉNDEZ FERRÍN: O crepúsculo e as formigas (1961)
No hay comentarios:
Publicar un comentario